Сабоҳат МАҲМУРЗАЕВА, “Назм юлдузлари-2017” танловининг ёшлар орасида биринчи ўрин соҳибаси.

Оҳ, Ватаним, энди билдим қадрингни,

Соғиндим мен ҳатто қиру  адрингни.

Тор кўчангда хандон отган болалар,

Келтирди  хаёлан хушбўй атрингни.

Бир сиқим тупроғинг сурай кўзимга,

Бас,  дея ваъдалар  бердим ўзимга.

Меҳнатим қадри бор, ўзимни эмас,

Ҳеч кимса парво ҳам қилмас сўзимга.

Ватаним, мен учун бўлдинг мукаррам,

Англадим,  элимда эмаслигим кам.

Ким не деса, десин фақат ўзимга,

Қайтсам, этагингдан тутаман маҳкам.

Қишлоғим, соғингум  ёдимга тушсанг,

Не чоғлар бахтиёр бўлардим қучсанг.

Осмонинг мусаффо, парвозим эркин,

Қушларга қўшилиб арзирди учсам.

Гулу лолалар ҳам мендан бахтиёр,

Илдизидан куч олиб илҳоми – ифор.

Менинг-чи, илдизим қайларда экан?

Ўзга элда бўлдим сарсонликда хор.

Ватаним, соғинчинг чулғаб олганда,

Онажоним меҳринг эсга солганда.

Дедим, мусофирлик азобидан дод!

Тушунгай ким элидан йироқ бўлганда!

Дейдилар: мусулмон бўлмагай мўмин,

Ғурбат азобларим чўкмагай текин.

Ватаннинг қаҳри ҳам онадай майин,

Бунинг ҳақлигига бўлдим мен амин!