“Жанубий Қозоғистон” рўзномасининг 2017 йил 25- ноябрь сонида эълон қилинган Саодат Шарифбоеванинг “Онамнинг ўгитлари” бадиасини ўқир эканман, ниҳоятда таъсирландим. 

Она бор – олам мунаввар. Кўнгил тўқ, рўзғор бутун, фарзандларнинг эртаги куни учун хавотир йўқ. Барча оналар ўз фарзандларини катта ҳаётга тайёрлаб борадилар. Йўл-йўлакай ўгит ва насиҳатлар бериб, тўғри йўлга соладилар. “Онамнинг ўгитлари” мақоласини ўқир эканман, муаллифнинг онасини таниганим, суҳбатдош бўлганим сабаб, онахоннинг жонли сиймоси кўз олдимда гавдаланди. Асардаги аёл – она образи кўплаган ўзбек аёлларининг прототипидир. Ўзбегимнинг орасида тиниб-тинчимаган, рўзғорида саранжомликни хуш кўриб, фарзандларига покизаликни сингдиришга ҳаракат қиладиган оналаримиз, бувиларимиз жуда кўп. Жуссасига сабрдан либос кийган муштипарларимиз фарзандларини болалигидан уй тутишга ўргатиб, келажакка тайёрлаб борадилар. Бизнинг халқимизга хос бўлган ушбу миллий қиррани муаллиф жуда чиройли, жонли тасвирлай олган. 

Бу мақола онасининг тўғри тарбиясидан миннатдор фарзанднинг сел бўлиб қуйилиши бўлса, эҳтимол. Мақолани ўқиганимда, мен адабий танқидчи эмасман-у, аммо беихтиёр Ўткир Ҳошимовнинг асарлари ёдимга тушди.

Ота-онасининг миннатдор, солиҳ фарзанди бўлган 

С. Шарифбоевага ижодий баркамоллик тилайман, долзарб, қизиқарли мавзуларда қалам тебратишига тилакдошман.