Буюк шоир Ҳамид Олимжон:

Деразамнинг олдида бир туп,

Ўрик оппоқ бўлиб, гуллади.

Новдаларни безаб ғунчалар,

Тонгда айтди ҳаёт отини.

Ва шаббода қурғур илк саҳар,

Олиб кетди гулнинг тотини.

Ҳар баҳорда шу бўлар такрор

Ҳар баҳор ҳам шундай ўтади, – деб бекорга ёзмаган экан. Бундан 20 йил муқаддам Наврўз байрами арафасида ўғлим Холиддин билан келишиб, 70 квартирали уйимиз атрофини ободон­лаштириб, мевали дарахтлар ўтқазишга келишдик ва бир гуруҳ дўстлари: Ербўл, Серёжа, Алёша ва Костялар билан биргаликда уйимизнинг олди ва орқа томонларига гилос, олча, узум, ўрик кўчатларини эккан эдик. 

Йигитчалар ўтқазган ниҳолларга 2-3 йил сув қуйиб, парваришлагач, улар аста-секин ҳосилга кира бошлади. Ай­­­ниқ­­­­­­­­­­са, ўрик кўчатлари гуркираб ўсиб, ҳар йили Наврўз байрами арафасида оппоқ гуллари новдаларини безаб, ҳовлимизни чаманзорга айлантиради. Ўша пайтдаги йигитчалар бугунги кунда оилали, фар­­­занд­лари улар ўтқазган дарахтлар мева­сидан баҳраманд бўлишмоқда.

Қадрли ҳамюртлар, фурсатни бой бермай, мевали дарахтлар ўтқазишга ошиқайлик. Зеро, баҳорнинг ҳар куни ғанимат.