Атирау шаҳри яқинидаги Тўмарли қишлоғида истиқомат қилувчи Б. Н. уйидан 20 июнда чиқиб кетиб, қайтиб келмаган. У аввал ҳам баъзи­да огоҳ­лантиришсиз кетиб қо­­­­­ла­­вергани са­бабли, яқинлари ҳу­қуқ-тартибот идо­раларига июль ойи­да мурожаат қи­лишган.

Маълум вақт ўтгач, Б. Н.нинг вафот эт­­­­­­­­­­­­­га­ни ҳақида хабар келган. Унинг оила аъзо­­­­ларини ўликхонага чақиришиб, бир мурда кўрсатилган. Жасад чи­­­­­­­­­­­­­рий бошла­гани сабабли уни белги-ни­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­шонларига қараб таниб бўлмаган. Б. Н.нинг яқинларига мур­да 99,92 фоиз йў­­қолган кишига тегишли эканлиги ҳақида генетик экспертиза хулосаси берилган. Орадан анча вақт ўтиб, яъни сен­тябрь ойида у “дафн қилиниб”, оиласига унинг вафоти ҳақида гувоҳ­­­­­­­­­нома берилган.

Қариндошларининг айтишича, у қи­­­­­дирувда бўлган пайтда давлат то­­­­монидан тўланган нафақа пули ҳам давлатга қайтариб берилган. 

Бироқ, октябрь ойининг охирларида “марҳум” кутилмаганда уйига қайтиб кел­ган. Б. Н.нинг айтишича, ёзда бо­­­­­­­­зор­да бир киши билан танишиб қол­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­ган ва уни тумандаги деҳ­­­­­­­қон хўжа­­­­­­­­­ликларидан бирида ишлашга чақи­­­ришган. У орадан 4 ой ўтиб, уйига қай­­­­­­­­­­­­­­­­­­тиб борган. 

Эндиликда унинг яқинлари экс­пер­ти­зани ўтказган мутахас­­сис­ларни судга бе­­ришмоқчи.