Қазақстан Жазушылар одағы төрағасы Н. Оразалинге

Құрметті Нұрлан Мырқасымұлы!

Сіз көп жылдардан бері жауапкершілік лауазымдарда нәтижелі қызмет етіп, мәдениетіміз бен әдебиетіміздің, журналистика саласының дамуына, ұлтаралық достық пен татулық жіптерін тағы да берік етуде үлкен үлес қосып келесіз.

Әрине, әр бір іске үлкен жауапкершілікпен қарауыңыз, адалдық пен адамгершілік қасиетіңіз рухани байлығыңыздың белгісі. 

Соңғы жиырма жыл ішінде қазақ әдебиеті Сіздің қамқорлығыңыздың арқасында өсті, үлкен жетістіктерге ие болды. Сонымен қатар, Қазақстандағы өзге ұлт өкілдері, атап айтсақ, өзбек әдебиетіне де мән беріліп жатқаны барлығымызды қуантып, ақын-жазушыларымызға көтеріңкі көңіл мен шабыт сыйлауда.

Әдебиеттер ортасындағы достық, жалпы достығымыздың негізі екендігі баршамызға мәлім. Сіздің осы салада атқарып жатқан еңбектеріңіз өте мол. Сол себепті Сізге үлкен алғысымызды білдіреміз.

Құрметті Нұрлан Мырқасымұлы!

Сізді 70 жасыңызбен шын жүректен құттықтап, мықты денсаулық, отбасыңызға амандық, шығармашылық жұмыстарыңызға сәттілік тілейміз. Мерейіңіз үстем болсын!

Ізгі тилекпен,

ҚР Парламентінің Мәжлісі депутаты 

Фахриддин ҚАРАТАЕВ;

Қазақстан өзбектері этномәдени бірлестіктері «Дўстлик» қауымдастығының құрметті төрағасы 

Розақул ХАЛМУРАДОВ;

 Қазақстан өзбектері этномәдени бірлестіктері «Дўстлик» қауымдастығының төрағасы 

Икрам ХАШИМЖАНОВ;

 ОҚО өзбек этномәдени бірлестігінің төрағасы 

Бадритдин НИШАНҚУЛОВ; 

 «Жанубий Қозоғистон» қоғамдық-саяси газеті бас редакторы 

Алишер САТВАЛДИЕВ;

 «Ижодкор» әдеби бірлестігінің төрағасы 

Абдурахим ПРАТОВ.

Нурлан ОРАЗАЛИ

Сенсиз тонглар отди, сенсиз кечди кун.    

Сенсиз аччиқландим, кулдим кеча - кун.    

Сенсиз сайр этдим, сенсиз ўй сурдим.    

Сенсиз узоқ юрдим... Сасинг эшитдим...

Сенсиз бўлдим маъюс, ўтхона - ичим.    

Сенсиз оҳлар урдим, куйиб, сочилдим.    

Ўртайди пушаймон, етим бу - жаҳон.    

Суратингни ўпиб, юпанар бу жон.

Сенсиз қорлар ёғди, сенсиз келди қиш.    

Сени соғинганда онанг кўрди туш.     

Мен сенсиз ухладим, уйғондим сенсиз,    

Столни қучоқлаб шеър ёздим унсиз. 

Сенсиз тунлар ўтди, сенсиз йўқ илҳом.    

Сенсиз қиш чилласи, изғирин эсди.     

Бўм-бўш эди қалбим кетгандай имон,    

Хаёллар хирадир, бошни гард босди.

Сенсиз шамлар ёнди, сенсиз ел эсди.   

Сенсиз эсга олдим Кенгесни - тойчоқ.    

Жигарим деганинг, эт-тирноқ эди.    

Хотирлаб йиғладим: сенинг қабринг чоқ.

Сенсиз қуёш ботди. Сенсиз ўчди кун.    

Сенсиз қароғим-эй ғамбода бўлдим.    

Танҳоман... Кимсасиз тунги кўчадан    

Тунги шу оламнинг унинг эшитдим...

Қўрқаман қоғоздан,         

Қўрқаман қаламдан -      

Ўзимдан.         

Уйқули тундан ҳам       

ор ва орзу мизғиган.      

Қалб – бир оташхона.      

Алам бор, афсус бор, бир ўкинч.                

Юрагим ярали,          

Кўнгил бир туядир бўтасиз.     

Қўрқаман сенсиз –      

паноҳсиз қолган чоғимдан...        

Қоғоздан қўрқаман,        

Ўйлардан қўрқаман - чарчадим.         

Ўй билан қоғозда жонни қиймаловчи        

ғариб ун.           

Жигарни йўқотмоқ –          

овулни йўқотмоқ экан-ов,         

Дунёнинг буткул сақланган умид учқунин,       

Тарқатмас қайғу-алами,        

Жигаринг йўқотмоқ -         

Ҳасрат экан, чироғим...                  

Кўлим қуриб,          

Чўлда қолган жон каби,         

Майсалар қурғаса,         

Ечилмас тугун – қўшиғим қайғули.        

Жигаринг йўқотмоқ, - 

довулни йўқотмоқ экан-ов.       

Қарағайдай эдим,          

Энди эса,           

Сув савалаган тол каби.         

Бутасиз дарахт,          

саҳрода қолган жондек мен.         

Ичим куймоқда,          

Ўзимни ўзим алдайман         

тушларимда дардларим,         

ўзимни ўзим аврайман.         

Жигар йўқотмоқ –          

Давр йўқотмоқ экан-ов,         

Давр ришталари узилган,                                                      

Уни мен қандай боғлайман?                                                                    

Узилса гар жон қайғум                                                                       

Узилиб кетар шондек мен...

1991 йил январь

А. ПРАТОВ таржимаси.