II даражали “Айбын” ордени соҳиби Турар Артиқбаевга янги уй калити топширилди. Муштарийларда “бошпанали бўлаётганлар, озми?“ деган савол туғилиши табиий. Лекин полиция ходими Т. Артиқбаев ўзгача жасорати – бир қизнинг ҳаётини сақлаб қолгани учун квартирага эга бўлгани ажойиб эмасми? Унинг ўзининг жасоратини "оддий бурчим", деб билиши ҳар қандай одамни ўйга чўмдириши табиий. 

Хуллас, бир йигитча муҳаббатига ижобий жа­воб бер­­­­маган қизни қирқма милтиғида отишга қа­рор қилади. Турар Артиқбаев бошчилигидаги полициячилар воқеа жойига етиб келиб, “ошиқ” йи­гитни қуролсизлантириб, “бечора” қизни ажал домидан қутқариб олишади.

Ўзининг жасоратини қаҳрамонликка йўймайдиган тартиб посбони шундай дейди: 

– Мен ўз вазифамни бажардим. Менинг ўрнимда бўлган ҳар бир ҳуқуқ посбони худди шундай йўл тутарди. Полициячининг асосий вазифаси – Ватани ва халқи олдида сидқидилдан хизмат қилиш. Шун­­­­­­­­­­­­­­­­­дай бўлишига қарамай, меҳнатимни юқори баҳо­лаганлари учун миннатдорман.